ชีวิต ทุกคนก็ต้องรักชีวิตของตัวเอง ไม่มีใคร ไม่รักชีวิต แม้แต่สัตว์ มันก็ยังรักชีวิตของมัน.
ตั้งแต่เล็กจนโตมาได้ มันก็นาน หลายคนคิดสั้น กับปัญหาที่รุมเร้าเข้ามาในชีวิต บางคนก็.
จบชีวิตไปกับบางสิ่งบางอย่าง เรื่องเรียน เรื่องความรัก ปัญหาครอบครัว หลายๆอย่าง...
ทั้งๆที่ไม่สมควร จะแลกชีวิตกับมันเลย ทุกปัญหามีทางแก้
เคยมีนักศึกษาวิศวะ ที่เครียดจากการเรียน จนถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล หลายต่อหลายครั้ง..
จนสุดท้ายต้องจบชีวิตตัวเองลงด้วยการ ผูกคอตาย
เรื่องของความรักที่ เคยมีครูสาว คิดฆ่าตัวตาย โดยปีนขึ้นไปบนเสาโทรศัพท์ แล้วจบ
ชีวิตของตัวเองลง ท่ามกลางเสียงหวีดร้อง ของคนที่มอง ที่มุงดูอยู่เบื้องล่าง
.
ปัญหาความแตกแยกของครอบครัว พ่อไปทาง แม่ไปทาง ใจเวิ้งว้างโดดเดียว ขาดที่พึ่ง..
ขาดคนเข้าใจ ไม่มีใครให้คำปรึกษา ชีวิตเริ่มมีปัญหา คบเพื่อนไม่ดี จากคนร่าเริง มาเป็นคน
ที่ไร้ความสุข ตัดสินชีวิตแบบผิดๆ
อย่ามองปัญหาให้เป็นทุกข์ อย่าคิดถึงปมด้อย ควรเปลี่ยนปมด้อยให้เป็นจุดเด่นจะดีกว่า...
วันหนึ่ง ย่อมเจอกับความมืด แต่เวลาผ่านไปก็จะเจอกับแสงสว่าง ปัญหาก็เหมือนกัน มี...
ทั้งด้านมืด และด้านสว่าง ชีวิตเมื่อเจอกับความมืด แต่ถ้าหากสามารถนำพาตัวเองออกจาก
ความมืดได้ ก็จะเจอกับแสงสว่าง ในหนทางข้างหน้า หลังฝนตก ฟ้าย่อมสดในเสมอ
ทุกคน ทุกๆชีวิต ในเมื่อมีความสุข ยังงัยวันนึงความทุกข์ก็ยังก้าวกรายเข้ามา ไม่มีใคร
ที่จะมีความสุขโดยที่ปราศจากความทุกข์ และไม่มีใครไม่มีความทุกข์ ในความทุกข์
ของทุกคนย่อมมีความสุข ปะปนอยู่ด้วยเสมอ เมฆหมอกบดบังหนทางที่กำลังจะไป
ถ้าหากฝ่าเมฆหมอกออกไป ก็จะเจอกับหนทางที่มีแต่แสงสว่าง ไปเจอสิ่งที่สวยงามกว่า
หลายคนมีปัญหาในชีวิต คงไม่มีใครที่ไม่มีปัญหา หลายคนชอบเก็บกด ชอบเก็บปัญหา.
ไว้กับตัว สะสม หนึ่งวัน สองวัน มาเป็นเดือน เป็นปี ไม่มีการระบาย ให้ใครฟัง ปลดปล่อย.
เล่าให้เพื่อน พี่ ครอบครัวฟังบ้าง อย่าเป็นคนเก็บกด อย่าเป็นคนชอบเก็บกด พูดอะไร
อยากพูดก็พูดออกมา อย่าปล่อยให้มันอึดอัดใจ คิดอะไร พูดไปอย่างนั้น
บางคนไม่อยากพูด บางคนไม่กล้าพูด
บางคนกลัวที่จะพูด กลัวจะพูดผิด กลัวโน่นกลัวนี่ กลัวไปหมด ไม่ต้องทำอะไรกันพอดี
กลัวสู้ อย่ากลัวหนี สั่นสู้ อย่าสั่นหนี อะไรทีเป็นครั้งแรกมันก้อ สั่น ประหม่า กลัวไปหมด.
เหมือนเด็กๆ คุณครูให้ออกไปพูดหน้าชั้นเรียน สั่นแทบแย่ แต่ถ้ามีครั้งแรก ครั้งที่สอง
ครั้งที่ 3 ครั้งต่อไปเรื่อย จากเคยพูดแล้วประหม่า กลัว มันก็กลายเป็นเรื่องที่เคยชิน
เป็นเรื่องปกติไปโดยปริยาย
ถึงแม้จะมีอะไรต่อมิอะไร หลายสิ่งหลายอย่าง ผ่านเข้ามาในชีวิต มีทุกข์ มีสุข ความอิจฉา
ริษยา ความยินดี พบปะ สังค์สรร แต่งงาน ทะเลาะ เบาะแว้ง ขัดแย้งกัน ล้วนแล้วแต่
ต้องผ่านเข้ามาในชีวิต บางอย่างอาจจะไม่มี ขึ้นอยู่กับตัวเราเอง
คงไม่มีปัญหาใดที่แก้ไม่ได้ ถ้าตั้งใจที่จะแก้มัน แต่ต้องแก้ด้วยสมอง แก้ด้วยสติ
เมื่อปัญหาคลี่คลาย ความสุข สมหวัง ยินดี ก้อจะตามมา สู้ต่อไปคับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น