ผมมีเรื่องเล่า เรืองนึงเกี่ยวผู้หญิง ผุ้ไม่เคยยอมแพ้กับชะตาชีวิต ของตัวเองง
ตอนที่ผมไปอบรม น่าจะก่อนวันสุดท้าย ของการอบรมนะถ้าจำไม่ผิด
พี่ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าดวงดาว ย้อนไปก่อนหน้านั้น ตอนที่พี่ดวงดาว กำลังเรียนอยู่
ปี 4 เทอมสุดท้าย พี่เขาและเพื่อน ไปงานวันเกิด
ของเพื่อนอิกคนถ้าจำไม่ผิดนะ แล้วก้อแวะกินข้าวหรืออะไรทำนองนี้แหละ
แล้วเพื่อนชายก้อกินเหล้าด้วยจากนั้นก้อ ขึ้นรถไปงานวันเกิดเพื่อนกัน
แต่เพื่อนชายซื้อเล่ามากินต่อในรถ ก้อถึงบ้านเพื่อน จนพักใหญ่
พี่ดวงดาว กลัวว่าพี่สาวจะเป็นห่วง เลยอยากให้เพื่อนไปส่ง
แต่เพื่อนอิกคนบอกพักที่นี่ดีกว่า เพราะเห็นเพื่อนชาย ที่จะไปส่งเมาได้ที่แล้ว
ด้วยที่กลัว พี่สาว จะเป็นห่วง เลยเกิดประมาท ยังอยากจะกลับให้ได้
สุดท้ายพี่ดวงดาวก้อกลับโดยมีเพื่อนชาย ซึ่งเมาเต็มที่อยู่แล้วอาสาไปส่ง
ขับไปครู่หนึ่ง จนมาถึงโค้ง แห่งหนึ่งรถเกิดหลุดโค้ง ก้อเกิดอบัติเหตุขึ้น
ก้อด้วยความเมาของเพื่อนชาย ทำให้เทอสลบไป จากนั้นก้อมีชาว
บ้านมาช่วยเทอออกมาจากรถ แต่เพื่อนชายไม่ได้เป็นไรมากมาย
แต่พี่ดวงดาวไม่ได้คาดเบลท์ เลยเจ็บหนัก ตรงช่วงหลัง แล้วก้อมีคนพา
ไปส่ง รพ . แล้วก้อส่งต่อไปยัง รพ ที่ใหญ่กว่า พี่ดวงดาวบ่นว่าเจ็บหลัง
.... จนมาถึงรพ หมอ ก้อได้ทำการผ่าตัด เพราะตรงกระดูกสันหลัง รวมไป
ถึงเส้นประสาทตรงส่วนหลัง เสียหายอย่างหนัก แต่หมอก้อไม่ได้
บอกว่าเป็นอะไร จนพี่ดวงดาวถามว่า เทอเป็นอะไร หมอจึงบอกว่า
เทอไม่สามารถเดินได้อิกต่อไปแล้วตลอดชีวิต พี่ดวงดาว ไม่อยากเชื่อ
เป็นไปไม่ได้ บอกกับตัวเองว่า วันนึงจะมาเดินให้หมอดู แต่ความจริง
มันไม่เป็นเช่นนั้นพี่ดวงดาวกลายเป็นคนพิการตลอด ชีวิต เพื่อนชาย
ก้อไม่ได้เป็นอะไรมากมาย แต่หลังจากพี่ดวงดาวอาการดีขึ้นก้อยัง
นั่งรถเข็ญไปเรียนต่อ โดยมีอาจารย์คอยช่วยเหลือให้ อนุโลมให้
จากฝึกงาน 4 เดือนก้อฝึกแค่2 เดือน สุดท้ายพี่ดวงดาวก้อ ได้ปริญญาสมใจ
เพื่อนชายของพี่ดวงดาวยังบอกกับพี่ดวงดาวว่า ถ้าหากจบเมื่อใหร่
ให้ไปสอน ที่ รร ของครอบครัวเขา ครอบครัวเขามี รร เป็น ของเขาเอง
แต่ พอพี่ดวงดาว ส่งประวัติ หรือติดต่อไป เขาก้อบอกว่าเขาไม่รับ
คนพิการเข้าทำงาน สุดท้าย ปริญญา ที่ร้ำเรียน มันก้อแค่กระดาษใบนึง
เท่านั้นเอง พี่ดวงดาวพูดด้วยตัวเอง....
จากนั้น พี่ดวงดาวคงกลับบ้าน คิดจะทำอะไรกับชีวิตดี จะประกอบอาชีพ
อะไรต่อไป พี่เขาบอกว่าพี่เขาชอบทานเห็ด พี่เขาเลย ไปเรียนรู้การทำเห็ด
การเพาะเห็ด จากชาวบ้านละแวกนั้น จากนั้นพี่เขากลับมาทำที่บ้าน
พร้อมทั้งทดลอง ทำทุกอย่างครบวงจร จนตอนนี้ มีลูกน้อง
อยู่สอง คน มีรายได้เดือน ละ 40000-50000 ต่อเดือน ก้อเห็นว่าเยอะนะ
ก้อมีลูกน้องช่วยถึงแม้ว่าจะพิการ เป็นอัตพาตครึ่งล่าง
แล้วเราเป็นคน ธรรมดา มีสองแขนสองขา มีพร้อมทุกอย่าง จะยอมแพ้ เขาเหรอ
เราน่าจะสู้ น่าทำอะไรได้มากกว่าเขาใช่ใหม เดี๋ยวมีต่ออิกเรื่องนึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น