23 ธ.ค. 2552

อดีต ปัจจุบัน กาลเวลา ความสุขที่แท้จริง

ทุกวันนี้ โลกมันเป็นอะไร มันเป็นยังงัย แล้วเมื่อก่อน โลกมันเป็นอย่างไร เป็นแบบใหน
คุณเคยคิดบ้างใหม ทุกวันนี้โลกมันดูวุ่นวาย สังคมวุ่นวาย บ้านเมืองวุ่นวาย การอพยพ
หนีภัย การสู้รบ การเข่นฆ่า ทิ้งระเบิด ถล่มเมืองเสียหายไปหมด ผู้คนบาดเจ็บ ล้มตาย
มากมายก่ายกอง แล้วสุดท้าย อะไรคือสิ่งที่ต้องการ

การสูญเสีย การจากไป ความเศร้าเสียใจ ไม่อาจบรรยาย เสียงร่ำร้องเสียงร่ำไห้
น้ำตาไหลพราก พ่อแม่พี่น้อง ที่จากไปกับ ความไม่ประสงค์ดีของคนบางกลุ่ม
ผู้คนมากมาย ข้าราชการ ครู หทาร ตำรวจ หมอ พยาบาล ประชาชน ผู้คนบริสุทธ์
ล้มตายไปยากที่จะลืมเลือน ยังคงค้างคาอยู่ในใจโดยมิอาจจะลืมเลือน

ทุกวันนี้โลกมันกลับกันหมดแล้วใช่ใหม หญิงอยากเป็นชาย ชายอยากเป็นหญิง
คนดีพูดไม่มีใครเชื่อ คนไม่ดีพูดกลับมีคนฟัง ความอิจฉาริษยา แก่งแย่งชิงดี ชิงดี
ชิงเด่น คนดีโดนทำร้าย โดนทำลาย คนไม่ดีโดนปกป้อง โลกมันร้อนขึ้น คนใจก็ร้อนขึ้น
การใช้ชีวิต เป็นไปอย่างรีบเร่งขึ้น คนเห็นแก่ตัวมากขึ้น

ตัวใครตัวมัน ช่างมันฉันไม่แคร์ ไม่ใช่พี่น้อง ไมใช่ญาติ เรื่องของเขา ถ้าทุกคนคิด
แบบนี้กันหมดสังคมคงวุ่นวาย สังคมไม่มีใครเหลียวมอง ไม่มีคนดูแล สุดท้ายปัญหา
ก้อมากองสุมไว้ โดยไม่มีใครเข้ามาแก้ไข คนรวยได้รับการยกย่อง เชิดชู คนจนถูก
เหยียบย่ำ จมดิน

คนดีถูกลืมเลือน ความดีถูกลบเลือนด้วยอำนาจเงินตรา คนดีลดน้อยถอยลง คนดีไม่ถูก
ส่งเสริม ผลสุดท้าย คนดีก้อลดน้อยถอยลง ทุกวันนี้สังคมไทยเป็นอย่างไร สังคมโลก
เป็นอย่างไร ข่าวคราว ฉกชิงวิ่งราว ฆ่ากัน เป็นว่าเล่น เห็นกันผ่านสื่อ กันทุกวัน ไม่มีวันใหน..
เลยที่ไม่มี ไม่อยากคิด มันปวดหัว ผมรู้สึกเบื่อกับสังคมไทย สังคมโลก ในปัจจุบัน

กาลวิบัติ คงย่างกรายเข้ามา ความสงบสุข ความร่มเย็น รอยยิ้ม การแบ่งปัน ความชื่นชม
ยินดี เลือนลางหายไป มันถูกแทนที่ด้วย อำนาจ ความเห็นแก่ตัวของใครบางคน
จะคิดอย่างไร เมื่อคุณถูกมองว่าคุณเป็นแค่หมากตัวนึง ในสังคมธุรกิจ อำนาจเงินตรา
แปลเปลี่ยนความผิด สิ่งที่ไม่ถูกต้อง ไปสู่สิ่งที่ถูกต้อง

แล้วความถูกต้องจะถูกกลบเกลื่อนด้วยเงินตรา ด้วยอำนาจเงิน เคยเห็นหรือไม่เงินซื้อได้
หลายอย่าง ซื้อความถูกต้อง ซื้อใจคน การหักหลัง การฉกฉวย การคอรัปชั่น แม้แต่เพื่อน
หรือความรัก ก้อยังได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เงินซื้อไม่ได้เลย คือความจริงใจ อาจจะได้แค่ความจริง..
ใจจอมปลอม โดยปราศจากความจริงใจ ที่มาจากใจจริงๆ

ทุกวันนี้สังคมเริ่มย้อนกลับ ไปหาอดีต คนเมืองเบื่อ ชีวิตในเมือง เบื่อรถติด เบื่อควันพิษ
เบื่อเสียง สังคมที่วุ่นวาย สังคมที่รีบเร่ง เบื่อที่จะต้องทำงานเข้าออกตามเวลา
คนเมืองอยากไปใช้ชีวิต ในต่างจังหวัด ป่าไม้ สายลม ทะเล ขุนเขา ธรรมชาติ ที่สวยงาม
ไม่มีรถติด ชีวิตไม่ต้องรีบเร่ง แต่งตัวสบายๆ ไม่ต้องทำงานตามเวลา หลายคนคง
ไฝ่ฝันอยากเป็นอย่างนั้น

ในทางกลับกัน คนต่างจังหวัด หันเห ไปหางานทำในเมืองใหญ่ ชอบสังคมกลุ่มใหญ่
ชีวิตในเมือง ชอบแสงสี กลางคืน ชอบเดินห้าง ตากแอร์ ชอบทำงานสบายๆ ทำงาน
เข้าออกตามเวลา คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า ทุกวันนี้โลกมันกลับกันหมดแล้ว
ลองย้อนกลับไปครั้งอดีต ก่อนหน้านั้น

ในตอนที่เป็นเด็ก ที่วิ่งเล่นในท้องไร่ท้องนา วิ่งเล่น อยู่ในสวนผลไม้ สวนหน้าบ้าน อยากกิน..
ผลไม้ก้อเดินเข้าไปในสวน ไปเก็บผลไม้มากินกัน อ่านหนังสือในยามว่าง อ่านไปกินผลไม้
ไป อากาศที่แสนบริสุทธิ สูดลมหายใจได้เต็มปอด ท้องทะเลที่สวยงาม ปลาน้อยใหญ่
มาเวียน ว่ายเล่นที่โขดหิน ริมหาด

ในน้ำมีปลาในนามีข้าว ทุกวันนี้มันเป็นเช่นไร มันถูกแทนที่ด้วย ตึกราบ้านช่องถูกแทนที่ด้วย
น้ำเสียจากโรงงาน ในเมืองใหญ่มันเป็นอย่างนั้น มันถูกแทนที่ด้วยความเจริญ มันอาจจะ
แค่สุขทางกายหรือเปล่าไม่รู้ แล้วความสุขที่แท้จริงมันอยู่ตรงใหน เคยกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่.
บ้าน ที่ต่างจังหวัด ชนบท บ้านนอก รุ้สึกอย่างไร

ไม่มีรถติด ไม่มีควันพิษ ชีวิตมันไม่รีบเร่ง มันหลับได้เต็มตื่น มันหลับได้สนิท มันไม่มีอะไร
ต้องกังวล สายลมเย็นสบาย สดชื่นเหลือเกิน ท้องนาเขียวขจี ลมพัด ต้นไม้ใบหญ้าปลิวไหว.
นอนหลับสบายใต้ ต้นไม้ใหญ่ นอนมองดูดวงดาว มองดูพระจันทร์ มันสวยใช่ใหม
ผมก้อคนนึง ที่ไม่อยากไปใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ ชอบความอิสระเสรี ชอบดอกไม้ใบหญ้า

ชอบอากาศที่แสนบริสุทธิ ใช้ชีวิตอย่างไม่รีบเร่ง ท้องฟ้าที่สดใส สายน้ำที่สวยใส สะอาด
ท้องทะเลสีคราม ชีวิตมันต้องการอะไรอีก ทุกวันนี้หลายคนหันหน้าเข้าหา ธรรมชาติ
วันหยุดงานพักผ่อน ไปเที่ยวทะเล ไปดูดอกไม้ใบหญ้า ไปเที่ยวดอย ไปแอ่วเหนือ เมฆหมอก
อากาศหนาวได้ใจจริงๆใช่ใหม เสื้อคลุม 1 ตัว พักพวกเพื่อนพ้อง

กางเต้นนอนกันบนดอย ตื่นขึ้นมาในยามเช้า พร้อมกับกาแฟ ซัก 1 แก้ว ขนมปังซัก 1 ชิ้น
เหม่อมอง ทะเลหมอกจากภูผาที่สูงชัน มองไปไกลลูกหูลูกตา สูดลมหายใจเย็นยะเยือก
สุดแสนจะหนาวเหน็บ แต่มันมีความสุข มันคงเกินคำบรรยาย ก่อไฟ นั่งผิงไฟไป
จิบกาแฟไป ความสุขใด จะเทียมเท่า ขอภัยที่ทำให้ต้องลำบากอ่านจนถึงคำสุดท้าย

แล้วอาจจะแวะมาเขียนใหม่ อ่านฟรีไม่เสียตังค์ อย่าอ่านดัง เดี๋ยวเขาจะว่า คนที่รู้สึกเบื่อ
ท้อแท้ กับชีวิต หรือผิดหวัง อะไรบางอย่าง หรืออาจจะมีความอยู่แล้ว แต่มันไม่ใช่สิ่ง
ที่ตามหา ลองค้นหามัน อะไรคือสิ่งที่ต้องการ อะไรคือสิ่งกำลังตามหา สู้ต่อไป สู้ๆๆ

เขียนโดย djrocky(ผมอีกนั่นแหละ)
วันที่ 5 พฤศจิกายน 2552
เวลา 8.47 น.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น