23 ธ.ค. 2552

ไดอารี่เล่มแดง 1 : ชีวิต วันเวลา สิ่งที่ค้นหา..

วันที่ 1 ธันวาคม 2552 เขียนตอนค่ำๆ อากาศดีๆ ท้องฟ้าครึ้มๆ แสงอาทิตย์จางๆ
แทบจะมองไม่เห็นแสงอาทิตย์ ในยามพลบค่ำแบบนี้ ที่นี่ สงขลา ทางใต้ฝน เริ่ม
มาอีกแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะตกอีกนานแค่ใหน มันตกมาตั้งแต่เมื่อคืน
ตกๆหยุดๆ อยู่เช่นนั้น เดี๋ยวก็ตกเดี๋ยวก็หยุด วันนี้ผมไม่ได้ไปใหน อยู่บ้านทั้งวัน

เบื่อเหมือนกัน แต่ก็อาศัยเน็ตเป็นเพื่อนแก้เหงา รู้สึกไม่อยากไปไหน
เวลา17.32 น. ฝนกำลังตก ตกลงมา เทลงมา ฝนตกปรอยๆ ชีวิตของชาวใต้
ส่วนใหญ่โดยเฉพาะที่นี่ ที่อื่นด้วย ภาคใต้แต่สวนใหญ่จะเป็นชานเมือง หรือฝั่งชนบท
เขาทำสวนกันเขากรีดยางกัน อาชีพ ไร้ปริญญา ชีวิตไร้ปริญญา

มีแต่ปริญญาชีวิต ที่ต้องสู้กันต่อไป มีปริญญาอยู่ในมือ ใครเขาจะมานั่งทำสวนใช่มะ
เขาก้อไปหางานทำงานในเมือง หัวเมืองใหญ่ๆ คนที่มีสวนยางเยอะๆหน่อย 10
20 ไร่ ก้อต้องตื่นกัน ตั้งแต่ตอนไก่โห่ ตี 2 ตี 3 โน่น คงเหนื่อยไม่เบาเลย

10 ไร่ตกวันละ 1000 เขาไปกรีดกัน ก็ไปกรีดกัน ประมาณ ตี 4 เสร็จจะประมาณ
8 โมง 9 โมงเช้า จากนั้นเขาก็ว่างทั้งวันแล้ว ไม่ทำอะไร ก็นอน ไม่นอนก้อไปข้างนอก
ไม่ก็ นกกรงหัวจุก แทบแยกกันไม่ออก ทุกบ้านนะ ทุกบ้านก็ว่าได้ที่มีนกเหล่านี้
นกกระหัวจุก อาจจะเห็นว่าน่าสงสารเนอะ แต่ที่บ้านก้อมี แต่เป็นของพ่อ

มันเคยอยู่ในโลกกว้างๆของมัน โบยบินไปใหนมาไหนได้อย่างอิสระ แล้วจู่ๆถูกจับ
มาให้อยู่ในกรง ก้อไม่รู้เหมือนกัน เคยเห็นในทีวี เห็นมีข่าวเกี่ยวกับนกกรุงหัวจุกนะ
เขาบอกว่ามันผิดกฏหมาย เป็นสัตว์สงวนหรือไม่ ก็ไม่แน่ใจ เห็นตำรวจจับด้วยรู้สึกว่า
เขาเอามาขายกัน แต่ที่ไหนก็ไม่แน่ใจ แต่ทางภาคเหนือเยอะมาก

มีครูฝึก คนนึงเป็น ตชด. หรือทหารก็ไม่แน่ใจ ภูมิลำเนาอยู่ในพื้นที่จังหวัดลำพูน
แต่ทำงานทางใต้ จังหวัดสงขลา บ้านเกิดของผม ที่โน่นมีนกกระหัวจุก ท่าทางจะเยอะ
ขับรถจากลำพูน มาสงขลา เอานกกรงหัวจุกมาด้วย ประมาณ 10 ตัวได้มั้งคับ
ขายเพื่อนผู้ช่วยผมคนนึง (ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน) ผมก้อเป็นผู้ใหญ่บ้านเช่นเดียวกัน

ฝนกำลังจะตก อากาศหนาว ลมหนาวกำลังพัดมา ผมมองออกไปนอกหน้าต่างมองดู
ก้มตัว แหงนมองดูท้องฟ้าเมฆหมอก ท้องฟ้ามืดครึ้มเสียจริง ตอนนี้ 17.46 ได้เวลาละ
หมาดก่อนคับท่านเดี๋ยวมาต่อ......................

********************************************************************************************
17.56 ขอมาบ่นต่อ ลมพัดแรง เล็กน้อยถึงปานกลาง รู้สึกได้ถึงสายลมที่พัดผ่าน หน้าต่าง
ตรงหน้าเข้ามา หน้าต่างสามบาน เปิดออกไปจะเห็น ต้นส้มโอ กล้วย สะเดา สวนมะพร้าว
เขียวขจี ต้นไม้ใบหญ้า เต็มไปหมด บรรยากาศมันช่างน่าหลับทับสิทธิ์ เอ๊ยนอนหลับ
พักผ่อน ก็มันอากาศดี นี่อีกซักพักใหญ่ ฝนก็คงตกลงมา

แล้วมันก็คงตกหนักเสียด้วย แล้วก็คงจะตกยาวไปอีกกี่วันก้อไม่รู้แล้วชาวสวนก็
คงว่างกันอีก พูดถึงนกนะ ก็มีนกเขา กับ นกกรงหัวจุก ตอนนี้ที่ทางใต้เขามีกันเกือบ
ทุกบ้าน นกเขาไม่แน่ใจ แต่กรงหัวจุก มีทุกบ้านก็ว่าได้ เขาจะมีเวทีแข่งประชันเสียงกัน
เมื่อก่อน มีไม่กี่เวที แต่ตอนนี้มีเกือบทุกหมู่บ้านมั้ง แล้วหมู่บ้านนึงบางทีก็มี สอง

หรือไม่ก็สามเวที เจ้าของเวทีจะได้เงินค่าสมัครมั้ง แต่ที่รู้ได้ไม่นอ้ยเลย เขาจัดกันอาทิตย์
ละครั้ง ก้อลองคิดดู 1หมู่บ้าน 1 วัน ตกลงแล้วมันก็มีกันทุกวันแหละ แล้วเขาก้อจะมี
รางวัลด้วยสำหรับ นกตัวไหนที่มันร้องเสียงดี ที่ไพเราะหน่อย แต่ไม่แน่ใจเขาตัดสินกันยังงัยอีก
ผมไม่ได้ไปกับเขาหรอก เพราะส่วนตัวแล้วไม่ชอบ อยากให้มันกลับไปอยู่ในที่ของมัน

ตอนนี้กำลังฟังเพลง พอดีได้โปรแกรม Uplayมา ติดตั้งเสร็จ เปิดโปรแกรมกดเพล
ก็จะมีเพลงเพราะๆ ไพเราะๆมาให้ฟังตลอดเวลา ยาวเหยียดเป็นหางว่าว ไม่ต้องไปเปิด
winamp Aimp2 WMP ให้เสียเวลาด้วย แถมมันยังโชว์ชื่อเพลงในเอ็มอีกแน่ะ

****************************************************************************************
ตอนนี้ทุ่มกว่าๆ เมื่อกี้ลงไปข้าง หอมแกงอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่แม่ก็พี่ สาว ที่เป็นคน
ทำ พี่ชายก็ทำเก่ง ส่วนเรา ไม่เลย ไม่ชอบทำ กินกับกิน กินอย่างเดียว แต่ก็มีช่วยบ้าง
เหมือนกัน ไม่ชอบทำอาหารที่มันยุ่งยาก ถ้าอยู่ข้างนอกหิวก้อ ก๋วยเตี๋ยว ข้าวแกง
อยู่บ้านไข่เจียว ก็พอแล้วมั้ง ถ้าไม่มีใครว่างทำให้กินอ่ะนะ ง่ายๆ สบายๆ ไม่ยุ่งยาก
ไม่เรื่องมาก ไม่ต้องมีพิธีรีตอง

สบายๆ ชิวๆ ทุกอาชีพย่อม มีข้อดีมีข้อเสีย อาจจะเหนื่อย ไม่เหมือนกัน เหนื่อยมาก
เหนื่อยน้อยแตกต่างกันออกไป เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เหนื่อยไม่เหมือนกัน แต่สิ่งหนึ่งที่
มันเหมือนกัน คือเป็นงานสุจริตเหมือนกัน คงจะไปดูถูกัน ก็คงไม่ได้ เพราะคนเราแต่ละ
คนเกิดมามันไม่เหมือนกัน เกิดมาร่ำรวย เกิดมายากจน ทำงานไม่เหมือนกัน หน้าที่
การงานต่างกัน การเป็นอยู่แตกต่างกัน

แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินเดินไปตามความฝันต่อไป ไม่ว่าคนระดับไหน ก็ล้วนแต่มีความฝัน
ในเมื่อเรากล้าที่จะฝัน เราก็ต้องกล้าที่จะทำมันให้เป็นจริงด้วย ใช่หรือไม่ อย่าปล่อย
ให้ความฝันเป็นแค่เพียง ความว่างปล่อย ทำความว่างเปล่าในความฝันให้มันเป็น
สิ่งที่จับต้องได้ ถ้าหากคิดว่าสิ่งที่ทำมันถูกต้องดีแล้ว ก็ไม่ต้องไปสนใจคำพูด ถากถาง

จากใคร จะไปได้ซักกี่น้ำ เคยได้ยินหรือไม่ พูดกับตัวเองซิ ว่าต้องทำได้ ต้องทำได้ ต้องทำได้
อาจจะล้มเหลวบ้าง แต่ก็สู้กับมันซักตั้ง คงไม่มีใครล้มเหลว หรือผิดหวังไปตลอด
ใช่ใหม ซักวันมันต้องเป็นของคุณ สู้ๆนะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น