เขียนตอนค่ำ 18.09 น. เอามาอัปเดต ประมาณ 06.30 น. วันที่ 18 เดือน
พฤศจิกายน 2552 ใกล้จะมืด มัวๆ สลัวๆ ความมืดคืบคลานเข้ามา เสียงไก่
ข้างล่าง มันร้องมันจิกกัน สงสัยมันทะเลาะกัน หรือมันอยากจะเป็นใหญ่
เป็นโตในฝูงของมัน หัวหน้าฝูง มันเลยจิกกัน ตีกัน แต่อย่าแต่ว่าไก่ หรือสิงห์
สาราสัตย์ทั่วไปเลย แม้แต่คนก้อยังทะเลาะกัน
ไม่ต้องไปดูกันที่ใหน ในทีวีที่เห็นกันทุกวัน เขาทะเลาะกันทุกวี่ ทุกวัน เสื้อแดง
เสื้อเหลือง ตอนหลังมี เสื้อน้ำเงิน เสื้อดำ ไม่รู้เสืออะไรออกมาเปิดโปง ออกมา
แฉโน่นแฉนี่ มันน่าปวดหัว ทั้งๆที่เนื้อเรื่อง หรือความจริงมันจะเป็นอย่างที่พูด
ออกมาหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เห็นพูดออกไปไม่รู้กี่ครั้งกี่ครั้งก็เห็นมีแต่เงียบ
พูดถึงคนมันช่างปวดหัว ว่าตัวเองด้วย เพราะตัวเองไม่ได้ดีเด่มาจากใหน
ในโลกกลมๆใบนี้ ทุกวันนี้มันช่างน่าปวดหัว สังคม การเป็นอยู่ ทุกวันนี้
มันเริ่มเหลวแหลก ดูอย่างทางใต้ ตอนนี้หนักหนากันจิงๆ มันไม่ยอมจบ
โลกใบนี้ก่อนหน้านั้นมันเป็นอย่างไร แล้วตอนนี้มันเป็นเช่นไร
วิถีชีวิตของผมที่บ้าน ก่อนหน้านั้นจะทำอะไร มันก็ทำได้อย่างสนิทใจ ไม่ต้องมาระ
แวดระวัง อะไรมากมาย ไม่ต้องไปกังวลว่าจะมีใครมาทำร้าย ไม่ต้องไปกังวล
ว่าจะโดนลูกหลง อากา เอ็ม 16 แต่ทางนี้มันไม่ได้มีเหตุการณ์อะไร พื้นที่ผม
อาศัยอยู่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาช้านาน ซึ่งอาจจะเป็นเพราะทำเล
อาจจะยากจาอการหลบหนี ของโจร 350 ที่มันไม่ยอมจบ เพราะมันมี สถานีตำรวจ
รายรอบ ทุกทิศทุกทาง มีป้อมยามของ ชรบ. มีทหาร คอย ดูแล หลายจุด มีตำรวจ
เข้ามาดูแลหลายแห่ง มันปลอดภัยดี แต่มันขาดความอิสระที่แท้จริง มันเหมือนกับ
จับนกตัวนึงมาไว้ในกรงขนาดใหญ่มาก
กรงมันก้อยังเป็นกรง มันคือการกักขัง แล้วความอิสระ ที่มันเคยโบยบินไปใหนมา
ไหนได้อย่างอิสระ ก่อนหน้านั้น มันหายไปใหน ทำไมมันต้องมาอยู่ในกรง
มันก็คงไม่ต่างกันกับชีวิตของคนทางนี้ซักเท่าใหร่ แต่ที่หนักกว่าคือการใช้ชีวิต
ทาง 3 จังหวัด คงหนักกว่านี้หลายเท่า
มันน่าสงสาร มันไม่อยากดู คนบริสุทธิ์ ชีวิตที่เคยมีความสุข พร้อมหน้าพร้อม
ตา แล้วต้องมาขาดที่พึ่ง ขาดพ่อ ไม่มีแม่ ขาดแม่ หลายคนเสียชีวิต ในแบบ
ที่ไม่น่าจะเป็น ในแบบที่มันไม่ใช่ที่อยากให้เป็น พวกเขาคิดอะไรกันอยู่
พวกเขาทำร้ายผู้คนบริสุทธ์ทำไม
พวกเขามีญาติพี่น้อง มีพ่อ มีแม่ บ้างใหม พวกเขาเศร้าเสียใจกับสิ่ง ที่ทำลง
ไปบ้างหรือเปล่า แต่ส่งหนึ่งที่พวกเขาทำลงไปแล้ว ผลกระทบที่เกิดขึ้นกับตัว
เขาคือ ชีวิตที่ไม่เคยนอนหลับ ได้อย่างสนิทใจ ชีวิตที่มีแต่ความระแวง คนเราเมื่อทำ
ความผิดลงไป ชีวิตมันก็ไม่ได้มีความสุข มันอาจจะมีอะไรค้างคาอยู่ในใจตลอดเวลา
วันนี้เขาอาจจะไม่ได้คิด แต่วันนึงที่เขานึกอยากจะกลับตัวเป็นคนดี ถึงแม้อาจจะ
มีคนให้โอกาสให้เขาได้กลับตัว แต่สิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ มันคือสิ่งที่ทำลงไป ที่ไปทำร้าย
ไปทำลาย ไปยิง ไปฆ่าคนบริสุทธิ พวกเขาก็คงต้องมานั่งร่ำร้อง ร่ำให้ และคงไม่
มีความสุข แล้วการดำเนินชีวิต อาจจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
***ถ้าหากว่าใครที่อ่านบทความนี้ แล้วคิดจะอยากทำลาย ทำร้ายใคร คิดใหม่ คิดให้ดี
มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น คุณทำได้ลงเหรอ แล้วสุขจริงหรือไม่ สุขแล้วทุกข์
ไปตลอดชีวิตแบบนั้นหรือเปล่า คิดให้ดีๆ
ชีวิต ยามค่ำคืนของคนที่นี่ก่อนหน้านั้น มันสนุกสนาน มันไม่เงียบเหงา เหมือนอย่าง
ทุกวันนี้ ร้านน้ำชากาแฟ ข้าวต้มยามดึก ข้าวยำ ร้านๆอะไรต่างๆมันเงียบเหงา
ลงไปเยอะ มันน่าปวดหัว ที่อื่นๆก้อเช่นเดียวกัน แต่ปัญหามันอาจจะ
แตกต่างกันออกไป มันก้อยังเป็นปัญหา ที่น่าปวดหัวอยู่ดี
ขอทาน ขโมยขโจร ฉกชิงวิ่งราว สารพัดรูปแบบ ของคนฉกฉวย ทุกเสี้ยววินาที
คือความระแวดระวัง ไว้ใจตัวเอง ไม่อยากไว้ใจคนอื่น ตัวใครตัวมัน ต่างคนต่างอยู่
สีหน้าบึ่งตึง เย็นชา เข้ามาแทนที่รอยยิ้ม ที่จางหายออกไปทุกทีๆ
มันไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสนิทใจเหมือนก่อนหน้านั้น ความเจริญเข้ามา
พร้อมๆกับการเปลี่ยนแปลงทางสังคมหลายๆอย่างเปลี่ยนการดำเนินชีวิต
เปลี่ยนแปลง การเป็นอยู่ เปลี่ยนแปลงนิสัยคน เปลี่ยนแปลงหลายสิ่งหลายอย่าง
ความเจริญเข้ามาพร้อมๆกับการลดบทบาทชีวิตของคนบางกลุ่ม วัฒนธรรมดีๆ
สาบสูญหายไปพร้อมๆกับความเจริญที่ก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าสวย ใสๆ ถูกเติมแต่ง
ด้วย เครื่องสำอางจากเกาหลี ญี่ปุ่น เสื้อยืด เสื้อเชิ๊ต สวยๆ ถูกทดแทนด้วย
สายเดี่ยวตัวจิ๋ว สมุนไพรดีๆ ขมิ้น มะขาม เยอะแยะมากมาย ถูกแทนที่ด้วยสารเคมี
มันอาจจะเห็นผลได้เร็วกว่าหรือเปล่า แค่พูดเท่านั้น ไม่ถูกใจอย่าเราล่ะ
**** ไว้จะมาบ่นใหม่นะ****
เขียนโดยเราเอง วันที่ 17/11/2552เวลาประมาณ 19.30 น
อัปเดต ตอนเช้า ประมาณ 06.30 น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น