เราก็จะเขียนไปเรื่อยตามที่ใจอยากจะเขียน เพราะชีวิตนี้ โลกนี้มันมีอะไร
ที่น่าจดจำ ที่น่าเก็บเอาไว้ในความทรงจำตั้งมากมายแต่ แต่บางสิ่งบางอย่าง
เราอาจจะลืมมันไป บ้าง เลยอยากจะเก็บความทรงจำส่วนหนึ่ง
เก็บไว้ในนี้ หรือซักวันอาจจะเก็บมันไว้ในหนังสือ หรือปริ๊นเก็บไว้อ่านเล่นๆ
เตือนความทรงจำ กับสิ่งที่เคยทำมา.................... ## "
***************************************************
เรื่องของเฉิ่มยังไม่จบ เรื่องของคนเฉิ่มๆ ชีวิตเฉิ่มๆ ทำอะไรเฉิ่มๆ ทุกย่างก้าว
มีแต่ความเฉิ่มๆ ไม่มีอะไรที่เหมือนคนอื่นเขาทำกัน ไม่มีโทรศัพท์ ไม่ใส่ยีนส์
ทรงผมเรียบแปร๊ อย่างกะสมัยรัชการที่ 5 อย่างบัติ ในเรื่องเฉิ่ม ท่ามกลางความ
เจริญก้าวหน้า การเปลี่ยนแปลงของสังคม ของคน ของโลก ของเทคโนโลยี
จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการพัฒนาตัวเองให้ก้าวทันตามโลกสมัยใหม่ เฉิ่ม
อย่างที่เขาบอก กบในกะลากับคำว่าเฉิ่มคล้ายกันเหรอเปล่า เพราะว่ากบในกะลา
มันก็ดูเหมือนว่าจะไม่ต่างกันซักเท่าใหร่ ไม่รู้ว่าบัตรเอทีเอ็มเขาใช้กันยังงัย
ไม่รุ้ว่า ขึ้นรถไฟฟ้าแล้วบัตรเขาสอดกันตรงใหน เขาทำกันอย่างไร
เครื่องบินจะไปซื้อตั๋วที่ใหน โทรศัพท์เขาใช้กันอย่างไร เหมือนบัตินั่นแหละ
ไม่มีโทรศัำพท์ เพื่อนแทกซี่ยังถามเลยว่า ทำไมไม่ซื้อโทรศัพท์ บัติบอกไปว่า
ไม่รู้ว่าจะซื้อไปทำไม แต่มันก็คงใช่ ไม่รู้ว่าจะโทรไปใหน โทรไปหาใคร
แต่ยุคข่าวสารเทคโนโลยี ปัจจุบันมีไว้ก็จะดี
คนน่ารักๆ สวยๆ กับคนไม่หล่อ เฉิ่มๆ เหมือนนวลที่มีรุปต่างหน้าตาสะสวย
หยาดเยิ้ม ขาว สะอาดสดใส ที่ใครก็ต่างหมายปอง อยากคบอยากใกล้ชิด
กับบัติคนขับแทกซี่ ที่แสนเฉิ่ม เตี๊ย ๆดำๆ หน้าเหลี่ยมๆ ไม่ได้พี่หม่ำนะ
ว่าคนขับแทกซี่ชื่อบัติ (แต่เอะมันคนเดียวกันนี่)
มันไม่เข้ากันเลย ในสังคมแห่งการฉาบฉวยแก่งแย่งชิงดี ในโลกของเทค
โนโลยีที่ก้าวหน้าทันสมัย มนุษย์ที่เป็นคนสร้าง และทำลายในเวลาเดียวกัน
ทุกคนเกิดมาพร้อมกับวาสนาที่ต่างกัน หลายคนมีงานดีๆทำ หลายคนที่ี่เห็น
ข่าวในทีวีถูกหลอกไปเป็นหญิงบริการ แต่บางคนอาจจะเต็มใจ
แ่ต่ถ้าเลือกได้ คงไม่มีใครอยากจะเป็นเช่นนี้ อย่างนวลหญิงสาวผู้มีอาชีพเป็น
หมอนวด ที่ร่ำให้กับชีวิตจนชินชา ที่จะต้องกัีบคนที่ไม่รู้จัก มาจับมือ ถือแขน
โอบไหล่หรือเชยชม ตอนนึง นวลกำลังร้องไห้กับตัวเองในห้องน้ำ ที่ทำงาน
ความชินชามันทำให้นวล ต้องยอมรับ กลั้นน้ำตา
บัติคอยอยู่ ด้านหน้าที่ทำงานของนวล บัติไปส่งนวล ที่อพารทเม้น นวลลง
มาจากรถ........................ ยังมีอีก ไว้จะมาเขียนต่อ......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น