ความสุขที่แสนเศร้าของเจ้ากระต่าย

ลุกขึ้นตื่นแต่เช้าจะเจ็ดโมงได้ยินเสียงเจ้าไก่โต้ง แม่ไก่ลูกไก่ ส่งเสียงร้องเจี๊ยบจ๊าบ คิดถึงเรื่อง
ที่จะเขียน คิดถึงอะไรหลายๆสิ่ง คิดถึงความเป็นจริง กับชีวิตกับวันเวลาที่ยังเดิน กับโลก
ที่หมุนวนเวียนผ่านผันอย่างไม่เคยหยุดหย่อน คิดถึงเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องในอนาคต
เปิดหน้าต่าง จะเห็นแสงอาทิตย์ตรงหน้าสาดส่องเข้ามาหา นี่ผมคงตื่น


เช้าไปนิด ยังไร้ซึ่งแสงสาดส่อง วันนี้รู้สึกเงียบผิดปกติ ไม่มีเสียงรถผ่าน ได้ยินแค่เสียง
แว่วที่ไกลออกไป สายลมสงบเงียบ  ไม่พัดพาต้นไม้โบกสบัด ไหวเอน ยินเสียงเจ้านกน้อย
แว่วเสียงมาแต่ไกล ไม่เคยได้ยินเจ้านกเอี้ยงหลายตัว บินถลาเล่นลม หลายวันแล้ว
รอบบ้านมีต้นไม้ใหญ่ หมู่นกกา เจ้านกเอี้ยงเสียงเจื้อยแจ้ว มักจะบินไปมา

เมื่อวานเพื่อนชวนออกไปนอกบ้าน บ่ายกว่าๆ ว่าจะงีบนอนซักพักให้สุขสมสดชื่น
สบายกาย เพื่อนมาแต่งตัวเสร็จสับ ไอ้เรานี่หรือจะพับตัว นอนหลับลง เกรงใจ เลยไป
กับมัน เพื่อนผมเป็นคนอัธยาศัยดี ในตอนที่เพื่อนผองชิชวนออกไปนอกบ้าน
ในยามที่ขับรถผ่านในเวลาทำงาน ในบางครั้ง มองเห็นผู้คนหลายหลาก
คู่สามีศรีภรรยา กับลูกน้อยตัวเล็กพร้อมหน้าพร้อมตา ดูแล้วสุขใจน่ายินดี

###### เหม่อมองพระจันทร์ ดวงดาว ยามค่ำคืนเมื่อใหร่เจ้าจะคล้อยต่ำ ร่วงหล่น
 ขุนเขา พื้นดิน ท้องทะเล มันแสนเศร้า เมื่อใหร่พระจันทร์เจ้าจะคล้อยต่ำ กระต่ายหมาย
จันทร์ความฝันของใครหลายคน อุปสรรค ความรักที่หนักอึ้งเจ้ากระต่ายน้อย
ตัวด้อยค่า ไม่มีราคา

ไม่สมราคากับพระจันทร์อันสูงส่ง ทุกวันเจ้ากระต่ายตัวน้อย กระโดดเตาะแตะ ป่ายปีนขึ้้น
ยอดเขา ที่สูงชัน ถึงยอดเขาสูงสุดล่า มองลงมา เห็นท้องทะเล อันไกลโพ้น มองเห็นบ้าน
เรือนเรียงราย เท่าหัวไม้ขีด เจ้ากระต่ายแหงนมองพระจันทร์ในยามค่ำคืน พระจันทร์สุกสง่า
สวยงามในยาม เหม่อมอง พระจันทร์สุกใส หัวใจเจ้ากระต่ายพองโต หลงรักพระจันทร์เจ้า

เจ้ากระต่ายกระโดด กระโดดสูง สูงขึ้น สูงขึ้น สูงขึ้นเรื่อยๆ สูงที่สุดในชีวิต อ้าแขน ชูมือ
จะเอื้อมถึง ไขว่คว้าหาพระจันทร์ ยิ่งกระโดด ก็ยิ่งรู้สึกเหนื่อย ยิ่งกระโดดยิ่งรู้สึกหมดแรง
ยิ่งกระโดดยิ่งสุดแสนจะเหนื่อยแทบขาดใจ เจ้ากระต่ายกระโดดไม่ไหว ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว
เหนื่อยเหลือเกินเจ้ากระจ่ายหยุดกระโดด เซถลาเอนตัวนอนลงบนพื้นหญ้าบนขุนเขา
เหงื่อไหลดั่งสายน้ำไหลริน หายใจแทบขาดดิ้น

หมดแรง สายตาสาดส่องจ้องมองพระจันทร์  มันยื่นแขนไขว่คว้าหาพระจันทร์  มันเอื้อม
ไม่ถึง ไขว่คว้าเท่าใหร่ ก็เอื้อมไม่ถึง เจ้ากระต่ายลุกขึ้นนั่ง สายลมพัดแรง  สายตามองดู
ยอดหญ้าคาที่ไหวเอน เจ้าเต่าทองคลานต้วมเตี้ยมบนยอดหญ้าคา ถามเจ้ากระต่าย
นี่เจ้ากระต่าย เจ้าไม่เหนื่อยบ้างเหรอ ที่จะต้องกระโดด ไขว่คว้าหาพระจันทร์

เจ้ากระต่ายตอบ ข้าเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน ข้าเหนื่อยแทบขาดใจ แล้วเจ้ากระต่าย
ก็ถามเจ้าเต่าทอง แล้วเจ้าปีนต้นหญ้าคาเจ้าไม่เหนื่อยบ้างเหรอ เจ้าเต่าทองตอบไปว่า
ข้าก็เหนื่อย แต่ก็ข้าปีนได้ เจ้าเต่าทองถามเจ้ากระต่ายต่อไป แล้วพระจันทร์ที่เจ้าหมาย
ปอง ร่ำร้องกระโดดป่ายปีนไปหาล่ะเจ้าจะทำเช่นไร

เจ้ากระต่ายตอบ ข้าคงต้องเลิกมองพระจันทร์เสียที ข้าเหนื่อยแล้ว ข้าไม่ไหว ข้าคงอยู่
โดดเดี่ยว จนสิ้นชีชา เจ้าเต่าทองปลอบประโลม ไม่เป็นไรหรอกเจ้ากลับบ้านเถิด กลับ
ไปอยู่กับชีวิตครอบครัวที่อบอุ่นของเจ้า ถึงเจ้าจะไม่มีพระจันทร์ที่เจ้าหมายปอง
แต่เจ้าก็ยังมีครอบครัวกระต่ายของเจ้ารออยู่  ป่านนี้เขาคงตามหาเจ้ากันจ้าละหวั่น

เจ้ากระต่ายลุกขึ้นยืน โบกมือลาเจ้าเต่าทอง เดินทางลงจากยอดเขากลับไปยังบ้านกระต่าย
น้อย ที่แสนจะอบอุ่น จากนั้นมา ก็ไม่มีใครพบเห็นเจ้ากระต่ายบนยอดเขาแห่งนี้อีกเลย
ในชีวิตของคนเรา มีเรื่องมากมายที่น่ายินดี วันนี้อาจจะเศร้า กับความรักที่แสนจะเศร้า
โศรก เสียใจ จงยิ้ม ยินดีกับความรักที่เขาเลือกเอง ถึงแม้วันนี้อาจจะเศร้า

ถึงวันนึงคุณอาจจะเจอได้กับคนที่ใช้สำหรับคุณเอง คุณเป็นคนที่ใช่สำหรับเขา และเขาเป็น
คนที่ใช่สำหรับคุณ แสงสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาแล้ว โชคดีมีคู่ครอง สุขสมหมายกัน
ทุกคนนะครับ